Mijn vrouw kocht laatst een boek bij een kringloopwinkel. Toen ze het thuis opensloeg dwarrelde er een briefje uit. Een briefje uit 1960 (!), over de Wereld-Missiedag van 23 oktober van dat jaar. Op de voorkant staat een foto van een zwarte man, op de achterkant een gebed. Ik laat voor- en achterkant hieronder volgen. Leest u vooral even dat gebed op de achterkant!
Ja, in 1960 was de rassendiscriminatie in Amerika nog echt een ‘hel’ voor zwarte mensen. Geen wonder dat de schrijver van het gebed vraagt om sluik haar en een witte huid.
Sinds 1960 is er veel veranderd, maar discriminatie blijft altijd aanwezig en niet alleen in Amerika. Want als je tot een minderheid behoort of anders bent – zwart, homo, vrouw, christen, moslim, allochtoon – ervaar je telkens weer het wantrouwen en de afwijzing van die grote dominante meerderheid. Zo zit de mensheid nu eenmaal in elkaar. Tragisch genoeg.
Zwerfhond 
IK denk niet dat mensen nog op hun uiterlijk worden gediscrimineerd. Wel om hun gedragingen. Ik zelf ken ook mijn voor/afkeuringen. Crimineel gedrag of extremistische uitingen liggen mij niet zo, daar heb ik dan een mening over. Of mensen nu zwart, blank, geel of rood zijn, het zal allemaal. Dat we vroeger anders aankeken tegen zwarten…zeker. Ook ik haalde vroeger als goed katholiek jochie melkdoppen op voor de ‘negertjes in Afrika’. Wisten we veel… Zolang er missie nodig was om ‘heidenen’ te redden van de Hel zagen we die lui als toch wat minderwaardig. Raak je dat later kwijt? Nou….als ik het gedrag zie van heel wat immigranten gaat dat maar moeizaam. En het werkende leven bracht heel wat ervaringen met mensen en landen die veel vooroordelen deed bevestigen. Zal overigens omgekeerd ook zo zijn…..
LikeGeliked door 1 persoon
Triest. Ik kende het gedicht en werd er niet vrolijk van. Nog steeds niet, er wordt wel degelijk op kleur en uiterlijk gediscrimineerd. Niet officieel natuurlijk, maar van gewone mensen hoor ik wel eens wat.
LikeGeliked door 2 people
Fijn dat je hier aandacht aan geeft.
Wonend in een zeer diverse wijk zijn mijn eigen gedrag en uitlatingen veranderd.
Het bedoelde en onbedoelde discrimineren zorgt ook nu nog voor heel veel leed.
Vredelievende groet,
LikeGeliked door 1 persoon
Het gedicht raakt me. Het getuigt van een altijd aanwezige pijn van ongemak door een bescheiden dichter weggezet met daarbij een snakkend verlangen, een vlucht naar een onbeladen maatschappij. Altijd levend met die angst van ‘ongewenst’, en wat staat me te wachten….. Altijd de mindere te moeten zijn.
Discriminatie is nochtans van alle tijden. De komaf van mensen maakt nog steeds slachtoffers. Kijk naar bijvoorbeeld oorlogen tussen (Afrikaanse) stammen. Wat ’n leed en angst levert dat op. Altijd met ’n knoop in je maag rond te lopen is geen pretje. Deze dichter had dan nog een uitlaatklep om e.e.a. te ventileren, te verwoorden. Veel mensen zijn niet bij machte dit zo te formuleren. Het gedicht ‘leeft’. Bovendien redt zijn geloof hem en weet hij stand te houden en zich te laten vertroosten.
Ik wil opmerken dat dit soort gevoelens van deze dichter ook in andere situaties het daglicht ziet. Hoeveel mensen zijn er niet die hun mond houden uit angst niet te worden begrepen? ….. en blijven daarom onbegrepen behoren tot die grijze meute. Niemand verkiest de schandpaal, vandaar. Ook ik merk druk vanwege mijn blog, en probeer met tact te verwoorden.
LikeGeliked door 1 persoon