Hemelvaartsdag

Een man die ‘ten hemel vaart’ vanaf een heuveltop bij Jeruzalem, zo’n 2000 jaar geleden. Is het echt gebeurd?? En: waar is die hemel dan precies??

Er is een hoop geloof voor nodig om dit te kunnen aanvaarden. Aan de andere kant: hebben die evangelie-schrijvers het allemaal uit hun duim gezogen? En met welk doel dan?

Honderden jaren eerder voer de profeet Elia met een ‘vurige wagen’ ten hemel op. Zangeres Chi Coltrane had er een liedje over – Go like Eliah, een dikke hit ergens in de seventies. Hemelvaartsdag avant la lettre, zou je kunnen zeggen.

Ondertussen draait de wereld gewoon door. En worden studenten die zich boos maken over het geweld in Gaza ‘gewoon’ hardhandig verwijderd door de politie van de universiteitsterreinen. Alsof ze geen punt hebben. En geen enkel recht om hun punt door dit soort acties duidelijk te maken. Dat recht hebben ze volgens mij wel degelijk. Want zonder dit soort acties luistert er bijna niemand.

En de vroegere GroenLinks leider Halsema heeft nu ineens een andere pet op en reageert regentesk op de studentenacties in de hoofdstad. Ze is haar eigen verleden vergeten blijkbaar. Zo gaat dat soms.

Naschrift: op het moment van schrijven was ik nog niet op de hoogte van de vernielingen  die de studenten aangericht hadden – huizen beklad met grafitti, klinkers uit de straat getrokken….en dat ze ammoniak gooiden naar agenten is helemaal schandalig natuurlijk!

Dat zet het wel in een heel ander daglicht.  Actievoeren mag, maar dan zonder geweld!

A song for saturday (8)

Cat Stevens is een hippiezanger die vooral in de seventies succes had. Op een gegeven moment bekeerde hij zich tot de islam en heette toen ineens Yusuf Islam. Tja….

Maar hij maakt nog steeds goede liedjes en onderstaand Pagan Run is daar m.i. een voorbeeld van. Hij zingt in dit nummer dat hij voor zijn bekering leeg en onvervuld was, bezig met vrouwen, met dingen die hem uiteindelijk koud lieten. Maar nu gaat alles beter met hem. Tja….

Hoe kan een mens uit het vrije Westen vrede vinden in zo’n onvrije religie, vraag ik me dan af. Geen idee, maar het liedje is interessant genoeg. Vandaar.

Gebed van een neger

Mijn vrouw kocht laatst een boek bij een kringloopwinkel. Toen ze het thuis opensloeg dwarrelde er een briefje uit. Een briefje uit 1960 (!), over de Wereld-Missiedag van 23 oktober van dat jaar. Op de voorkant staat een foto van een zwarte man, op de achterkant een gebed. Ik laat voor- en achterkant hieronder volgen. Leest u vooral even dat gebed op de achterkant!

Ja, in 1960 was de rassendiscriminatie in Amerika nog echt een ‘hel’ voor zwarte mensen. Geen wonder dat de schrijver van het gebed vraagt om sluik haar en een witte huid.

Sinds 1960 is er veel veranderd, maar discriminatie blijft altijd aanwezig en niet alleen in Amerika. Want als je tot een minderheid behoort of anders bent – zwart, homo, vrouw, christen, moslim, allochtoon – ervaar je telkens weer het wantrouwen en de afwijzing van die grote dominante meerderheid. Zo zit de mensheid nu eenmaal in elkaar. Tragisch genoeg.

A song for saturday (7)

Een lekker liedje van Paul Anka vandaag. Jubilation heet het, oftewel: wees blij, vier feest. Het heeft met Pasen te maken en dat is morgen, vandaar….

De zanger was een tieneridool in de late fifties, schreef de tekst van My Way van Frank Sinatra en is inmiddels 82. Jubilation dateert uit 1972 maar klinkt nog fris.

Goede Vrijdag

Een terdoodveroordeelde wacht in de nacht op de voltrekking van zijn vonnis. Over enkele uren gaat het gebeuren en wordt hij opgehaald…..

De executie zal zeer pijnlijk zijn. Want de terdoodveroordeelde zal worden gekruisigd. En kruisiging betekende een verschrikkelijke dood. Het slachtoffer werd met spijkers door polsen en voeten vastgenageld aan een houten paal, en stierf uiteindelijk pas na vele uren lijden door uitputting en bloedverlies. Of de beulen braken alle botten in zijn lichaam met een ijzeren staaf en haalden hem daarna van het kruis af – waarna ze hem lieten creperen op de grond.

Dan heb je behoefte aan de troostende nabijheid van vrienden die bij je blijven in die nacht. Maar als die vrienden dan overmand worden door slaap na een kort daarvoor genuttigde copieuze maaltijd met wijn, voel je je dubbel alleen…

Het is het verhaal van Jezus in de Hof van Gethsemane voorafgaande aan zijn dood. Hieronder verwoord in een lied van Taize, een christelijke community in Frankrijk.

A song for saturday (5)

Voor wie bekend is met klassieke muziek zal de melodie van American Tune van Simon and Garfunkel misschien bekend voorkomen. En dat klopt: het is afkomstig uit de Mattheus Passion van Bach – O haupt voll blut und wunden, een koraal over het lijden van Jezus aan het kruis. Nog even en het wordt weer uitgevoerd, met het oog op Goede Vrijdag en Pasen.

Maar Paul Simon gebruikte de melodie van Bach voor een lied over de teloorgang van Amerika. Hij zong het samen met Art Garfunkel tijdens een concert in Central Park in New York, inmiddels al weer heel wat jaartjes geleden. Hieronder de opname van dit concert, met die wonderschone vocalen van Art Garfunkel.
Goede muziek is tijdloos.

A song for saturday (2)

Het idee dat God het kwaad straft is duizenden jaren oud en voor heel veel gelovigen tot troost geweest en nog steeds tot troost.
Of het ook waar is?? Je ziet er niet altijd evenveel van, laat ik zo formuleren. Wat achter de horizon van het leven ligt zien we natuurlijk niet. Misschien is er een hiernamaals waar de schurken hun verdiende loon ontvangen, dat zou best kunnen.

In het liedje God’s gonna cut you down wordt het geloof in een wrekende God verwoord. Ik kende het al in de uitvoering van wijlen Johnny Cash uit 2006, maar nu is er een nieuwe versie van, vertolkt door een kleinzoon van de legendarische zanger. Hij heet Thomas Gabriel en heeft een leven van drank, drugs, rehab, terugval en gevangenisstraf achter zich. En zijn stem klinkt vaak als die van zijn opa 🙂

Misschien iets voor Poetin om eens naar de tekst van dit liedje te luisteren?? 😦

Aswoensdag

Na een week ziek zijn en een week halve dagen werken, ga ik nu weer volle kracht vooruit. En het wordt lente, jawel! Als ik des avonds na de maaltijd de honden uitlaat, hoor ik regelmatig een merel fluiten. Nog een beetje ingetogen trouwens, maar toch. En dat terwijl mijn vorige blogpost van een paar dagen geleden nog over de winter ging!

En des overdags hoor ik sinds deze week overal om me heen het riedeltje van de heggemus (of is het inmiddels heggenmus??), een onmiskenbare lentebode. Net als die koolmezen die nu anders zingen dan in de winter – ze hebben een aparte voorjaarszang volgens mij. Het zal wel territoriaal zijn; de mannetjes gaan nu waarschijnlijk een eigen gebiedje claimen.

En de winterjas kon van de week al een paar keer uit tijdens het werk. Ik moet niet vergeten om mijn zomerjasje mee te nemen; die moet dan maar als een soort tussenjas fungeren, want een lentejas is niet verstrekt door mijn werkgever 🙂

Het is trouwens Aswoensdag vandaag, het begin van de vasten of lijdenstijd, traditioneel een dag van verootmoediging en inkeer na de leut van carnaval. Ik had net problemen met deze computer, het apparaat is inmiddels hoogbejaard en verzaakt geregeld zijn plicht, en er ontsnapte een forse vloek aan mijn onreine lippen. Dat hoort nooit natuurlijk en al helemaal niet op zo’n dag als vandaag….

Hierna gaan we op weg naar Pasen. Het is overigens vandaag ook Valentijnsdag, het kan niet op. Niet vergeten om straks een bloemetje voor vrouwlief te kopen, dan heb ik mijn plicht als liefhebbend echtgenoot weer vervuld. 🙂

Citaat

Mijn hele leven heb ik op een kwellende en vreugdeloze manier geworsteld met mijn relatie tot God. Geloof, gebrek aan geloof, straf, genade en verwerping waren voor mij reële en hoogst belangrijke zaken. Mijn gebeden stonken naar angst, smeekbeden, vertrouwen, walging en wanhoop. God sprak, God zweeg. Keer uw gezicht niet van mij af.

Ingmar Bergman in zijn autobiografie Laterna magica.
Geciteerd door Gerrit Jan Zwier in Boom in een winters bos.

Vos en konijn; leeuw en lam

16 juli. Onder de hazelaar in het bosje zit een vos (de moervos, denk ik) haar voorpoten te wassen, een gloeiend kooltje in de ondergaande zon. Tien meter verderop zit een konijn op een mierenhoop, duidelijk in het zicht van de vos. Het konijn zit zijn kop te wassen met zijn voorpoten. Ze negeren elkaar. En de leeuw zal neerliggen met het lam, de vos met het konijn op deze prachtige, gelukkige avond.

uit: Weideland, een jaar uit het leven van een Engels veld.
John Lewis-Stempel, Atlas Contact, 2019.

Zaterdag 20/1

We waren even in het Balijbos vanochtend, een groengebied tussen Zoetermeer en Pijnacker/Nootdorp. Het was er koud, maar mooi. Helder licht, sneeuw hier en daar, de takken van bomen en struiken die soms oplichtten in de zon. We zagen 3 koperwieken tussen de bomen op de grond, wintergasten, familieleden van onze merels en lijsters.

Bovenstaande vaart is een centraal element in het gebied. Hij poseerde braaf voor mijn foto, in tegenstelling tot voornoemde koperwieken die wegvlogen 😦

Thuisgekomen een rondje gejogd, waarbij ik bemerkte dat de wind gedraaid is naar het zuiden. Het betekent zachtere lucht en heel veel regen…..

De krant had ik gauw uit vanmiddag. Veel ellende en een hoop bijzaken en oppervlakkigheid. Kunnen we al die reclame op tv niet verbieden trouwens?? Zit je net te kijken naar een op zich niet oninteressant programma, krijg je ongevraagd een advertentieblok van 10 minuten voor je kiezen. En als je wegzapt naar een andere zender hetzelfde verhaal….

Ik heb geen goed boek meer, dat is het ook. Ik heb 5 reserveringen bij de bieb, maar die zijn nog niet binnen.

Good old Johnny Cash zong vlak voor zijn dood in 2003 onderstaand liedje, ik kwam het tegen vandaag. Hij verwachtte na zijn verscheiden een nieuw leven, opstaan uit het graf, de hemel, geen ziekte en pijn meer, gelukzaligheid. Ik zou dit ook graag willen geloven, maar ik vind het moeilijk. Je moet dan geloven in een Opperwezen die uit een handvol stof nieuw leven schept. Hoe waarschijnlijk is dat?? Maar het liedje is best mooi 🙂

Levenseinde

Vrouwlief en ik waren deze week, zo vlak voor kerst, in een hospice waar een man van 95 op zijn einde lag te wachten. Hij lag daar veelal alleen: een dochter kwam twee keer per week langs, een zoon maar heel af en toe. Wel kwam de thuishulp uit zijn vroegere woning hem regelmatig verzorgen. De laatste volkomen belangeloos, geheel vrijwillig – zulke engelen bestaan nog…..

Toen we zijn kamer in het hospice binnenkwamen, rook ik de geur van ouderdom en afbraak. Daarna zag ik een bed met daarin een man met de dood in het gezicht. Zijn hoofd werd ondersteund door kussens, hij ademde moeizaam, rochelend soms, met de ogen half geloken, een drinkglas met rietje in een benige hand geklemd. Bij het bed zat zijn dochter, een vrouw van achter in de zestig met een verstandelijke beperking.

Mijn vrouw boog zich over het bed en probeerde contact te maken. Hij reageerde flauwtjes. Verder viel er weinig te zeggen. In het aangezicht van de dood klinken alle woorden hol. We pakten een stoel en kregen koffie van een vriendelijke mevrouw van het hospice. We praatten wat met de dochter om de stilte te breken en de tijd door te komen. Ik zag een foto op het buffet staan van de man met zijn gezin in betere dagen. Vergane glorie, vergane tijd.

Na een minuut of twintig kwam de thuishulp de kamer binnen, wat een goede gelegenheid voor ons was om plaats te maken. Mijn vrouw nam afscheid van de man in het bed terwijl ik mijn jas aantrok. We werden bedankt door de thuishulp en door het personeel van het hospice.

Buiten gekomen haalden we opgelucht adem, met een scherp bewustzijn, heel eventjes, hoe waardevol het leven is. En we verzochten de dood deemoedig om nog lang bij ons weg te blijven, heel lang…..

Naschrift: de man van 95 overleed op zondag 24 december, vroeg in de ochtend.

Kerst-optelliedje

Geen idee wat het allemaal betekent, maar leuk is het wel: Children go where I send thee, een kerstklassieker, een optelliedje over kerst, van 1 tot 10, en het gaat allemaal naar Bethlehem…

Onderstaande versie wordt gezongen door een kinderkoor, maar er bestaan ook ‘volwassen’ versies van o.a. de Fairfield Four, allemaal te vinden op YouTube.

Als dat eens waar mocht worden!

Als dat eens waar mocht worden! Vrede, ultieme vrede. Geen wapens meer, geen geweld, geen bloedvergieten. De profeet Jesaja zag het 3000 jaar geleden al in een visioen, maar het is nog steeds geen werkelijkheid.

Poetin sluit vrede met Zelensky,
Israël en Hamas worden het eens over een tweestaten-oplossing,
Stammen, clans en volkeren in de hele wereld begraven hun strijdbijlen en staan elkaar niet meer naar het leven,
De door-en-door-corrupte machthebbers in Afrika beloven beterschap en gebruiken hun geld alleen nog maar tot welzijn van hun volk.

Huiselijk geweld bestaat niet meer, iedereen behandelt zijn huisgenoten met respect,
Kunstvlees wordt de norm, de bio-industrie wordt afgeschaft, dieren zijn weer gewoon dier.

Rest allen nog het gegeven dat dieren elkaar ook onderling bejagen en afslachten, wat doen we daarmee??

Advent 2023

Morgen begint de advent. Weer bijna een jaar voorbij, weer bijna kerst. Donkerte buiten en soms in het hart. Licht, warmte en een stukje gezelligheid binnen – de Amaryllis bloeit, het ienemini-kerstboompje staat op zijn plek en waxinelichtjes op batterijen zorgen voor extra sfeer.

En het Kerstkind wacht – alles wacht. De natuur wacht op de lente, de schepping wacht op de herschepping – een nieuwe wereld zonder oorlog, dood en verdriet.

Singer-songwriter Sufjan Stevens zingt hieronder een bekend kerstlied waarin Christus op het eind zijn kinderen meeneemt die nieuwe wereld in.

Bekering

Zanger Cat Stevens noemt zich sinds zijn bekering tot de islam Yusuf Islam. Maar nieuwe muziek van hem verschijnt voor de herkenbaarheid onder de naam Yusuf/Cat Stevens. Zoals zijn laatste album ‘King of a Land’.

Op dat album veel brave liedjes over love and peace, zoals we de man eigenlijk al kenden van vroeger. Alleen onderstaand Pagan Run is wat pittiger en wat mij betreft dus beter. De tekst gaat over hoe hij voelde in zijn pre-mohammedaanse tijd: ongelukkig en rusteloos.
Best dapper om zo in het openbaar je geloof te belijden, al heb ik helemaal niks met de islam!

Maar het mag gezegd: verreweg de meeste islamieten zijn natuurlijk heel gewone mensen die dagelijks ploeteren voor hun brood, net als de rest van de mensheid. En die houden van hun partner en kinderen, net als de rest van de mensheid.

Maar het zijn de extreme gevallen, de uitzonderingen, die vaak ons beeld van zo’n godsdienst bepalen in sterk negatieve zin.
Net als bij het christendom.
Door de mensen die hun heilige boek strikt letterlijk lezen en op die manier toepassen. Helaas.
Zo iemand is Cat Stevens in ieder geval niet.

Voor de zondag

O Heer, verberg U niet voor mij (Liedboek 2013, gezang 944)

O Heer, verberg U niet voor mij,
wanneer ik mij verberg voor U.
Gij weet het, ik ben bang voor U,
ontwijk U en verlang naar U.
O ga niet aan mijn hart voorbij.

En wees niet toornig over mij,
wanneer ik U geen liefde bied.
Ik noem U, maar ik ken U niet,
ik buig mij, maar ik ben het niet
en mijn gebed is tegen mij.

Spreek zelf in mij het rechte woord.
Zo vaak ik woorden voor U vond,
heb ik mij in mijn woord vermomd.
Nu wacht ik tot Gij zelve komt
en spreekt, zodat uw knecht het hoort.

Heer, roep mij als uw dwalend schaap, 
dat U niet zoekt en U niet vindt.
Geef mij, als een die Gij bemint,
geef, dat ik als uw eigen kind
uw stem mag horen in mijn slaap.

Muus Jacobse (1909-1972)

Een billboard langs de snelweg

O land, land, land, hoor des Heeren woord, staat er op een billboard langs de snelweg A5 bij Schiphol. De blauwe KLM-vogels op de achtergrond leiden de aandacht af, maar mijn oog viel er toch even op, in het voorbijgaan, bij 100 km/uur. We waren onderweg naar een autodealer in Haarlem trouwens.

Voor iemand als ik die gepokt en gemazeld is in de cultuur van de Biblebelt, het Woord van God in oude vertaling en tweemaal des zondags een kerkdienst, komen deze woorden maar al te bekend voor en ik kan onmiddelijk drie conclusies trekken:

1. de zin komt uit het Oude Testament van de bijbel en
2. uit de oude Statenvertaling, de bijbelvertaling uit 1673 zoals die tegenwoordig alleen nog in de uiterste rechterflank van de protestantse kerken gelezen wordt en
3. degene die het bord met de tekst geplaatst heeft komt uit diezelfde subgroep en gelooft heilig in de kracht van Gods Woord, ongeacht welke vertaling gebruikt wordt en ongeacht de secularisering van Nederland en de totale onbekendheid van onze bevolking met dit soort teksten.
   Want de man die dit bord hier neergezet heeft, een zekere Maarten van Rijn, leest in dezelfde bijbel de tekst ‘Mijn woord zal niet ledig weerkeren, het zal doen wat Mij (= God) behaagt’, een uitspraak uit het profetenboek Jesaja. Dus vertrouwt hij erop dat God de tekst zal zegenen, ongeacht het bovenstaande.

De zinsnede op het billboard komt overigens uit een ander profetenboek, namelijk dat van Jeremia, genoemd naar een profeet die in opdracht van God zijn volksgenoten moest oproepen tot een betere levenswijze, dwz meer rekening houden met hun armere medemensen, stoppen met hoereren en met afgodendienst.

En de man die het billboard geplaatst heeft vindt de situatie in ons land vergelijkbaar met toen, daarom heeft hij diezelfde tekst genomen. Een oproep tot inkeer dus, op zich prima, maar de gemiddelde geseculariseerde Nederlander begrijpt dit al lang niet meer. En dan heeft zo’n bord weinig zin, zeker op die locatie. Volgens mij dan. Maar misschien moet ik mij die tekst persoonlijk aantrekken en meer geven om mijn medemens en minder om mijzelf?? Maar blijvende verandering is moeilijk en mijn karakter zit me in de weg. Dus, tja….

I shall be released

Een klassiek liedje.
Van Bob Dylan.
Prima gecoverd door de Nitty Gritty Dirt Band, met de dames van Larkin Poe.
Hieronder.
Vakmanschap is meesterschap.
Enjoy.

Gedachten

Woensdag is mijn vrije dag, mijn ‘inbetween day’, een rustpunt tussen 2 x 2 werkdagen.

Op zo’n dag kunnen je gedachten alle kanten op gaan, gegeven het gegeven dat de afleiding in de vorm van fysieke arbeid ontbreekt. Zo heb ik deze ochtend al gedacht aan:

• het bekijken van pikante lingerie op mijn laptop,
• de oorlog in Oekraïne,
• hoe ik planken bevestig aan mijn gammele tuinschutting om daar aardbeibakken op te zetten,
• de muziek van Lou Reed en Cheap Trick,
• de drie-eenheid van God en de onbevattelijkheid daarvan voor het menselijk verstand,
• het feit dat mijn vrouw met de auto weg is zodat ik niet in de gelegenheid ben om bij de Praxis die voornoemde planken te halen,
• het spreekwoord ‘Ledigheid is des duivels oorkussen’,
• het feit dat het nog niet erg wil zomeren,
• de slakken in mijn tuin die mijn dahlia’s en zonnebloemen ruïneren,
• een nieuwe blogpost –

en meer…..

Dat bloggen is al met al heel belangrijk voor me, maar soms ben ik zo geblokkeerd dat er niks uit komt. Ik zit dan te staren naar dat scherm en klik uiteindelijk weg naar YouTube voor Lou Reed en Cheap Trick. En denk aan andere dingen….

Van die Praxisplanken is het overigens uiteindelijk niet gekomen, want toen mijn vrouw later thuiskwam, bleek ze genoeg geld te hebben uitgegeven voor de rest van de week 😦

En die slakken probeer ik elke dag weg te vangen, maar onderstaand exemplaar was tot nu toe aan mijn blik ontsnapt. Hij was dan ook minuscuul klein met een huisje van slechts enkele millimeters in omvang, meer niet.
En zeker, hij is mooi in al zijn kleinheid, maar hij moet natuurlijk wel van mijn planten afblijven….