Het is de naam van een Japanse kers die momenteel overal staat te bloeien. Hij heeft gebogen takken en gevulde roze bloemen. ‘Treurkers’ noemen ze hem, maar dat klinkt veel te negatief, want als hij in bloei staat is hij juist een feest om te zien!
En ik zou hem alleen al vanwege die mooie naam graag in mijn tuin willen hebben maar dat kan niet, want hij wordt veel te groot voor mijn achtertuintje. Dus laat ik het bij een bewonderende blik op de exemplaren in de plantsoenen en tuinen hier in de buurt en spreek zijn naam nog 1 keer uit:
Het nieuws van vanochtend ontstelde me: na de val van de Oekraïense stad Avdiivka afgelopen weekend zijn waarschijnlijk zo’n duizend Oekraïense soldaten gevangen genomen door de Russen, waarvan volgens de verhalen sommige ter plekke geëxecuteerd zijn…..
En dan Navalny nog. Ik kreeg via de mail een petitie van het onlineplatform Avaaz toegestuurd in de vorm van een soort open brief aan de dode Russische oppositieleider, als protest tegen Poetin en als steuntje in de rug voor wat er nog rest aan Russische oppositie:
Dear Alexei Navalny:“They killed you.
Today, millions of us are weeping with your family and mourning your memory.
Your courage is what dictators fear most, the courage that all dictators fear most, the courage that inspires people to rise up against tyranny.
And for that, you paid a high price: first poisoning, then imprisonment and now death.
Our world is holding its breath as wars rage in Ukraine and the Middle East. Facing these dark times, your legacy will give us strength. We will not look away while our democracies fade.
Rest in power,
People from all across the world”
Ik heb getekend, dat wel, maar geloof eigenlijk niet dat het verder veel zin heeft. Poetin lacht om dit soort dingen…..
Maar mocht je de petitie ook willen tekenen, dan kan dat via de link hieronder
Ondertussen wordt het in mijn achtertuin langzaam lente. Bloeiende krokussen en narcissen in de border, vaste planten die voorzichtig boven de grond komen. Dat is goed nieuws – op microniveau, dat dan weer wel.
Krokussen en kanonnen hier op de dijk, heel symbolisch….
Extreem geweld in Israël, een deel van mij vindt het wel spannend – oorlog, confrontatie, wie gaat er winnen, wat verandert er -, een ander deel verafschuwt het. Ik ben bang dat het eerste deel het sterkste is….
Er was ook al weer een aardbeving in Afghanistan met honderden doden. Wat een rotland, wat een rotwereld. Komt het Paradijs ooit terug of is dat wishful thinking??
Meanwhile, here in Ter Heijde at sea plantte ik gisteren een Miscanthus chinensis Ruby Cute in mijn siertuintje en sprak daarbij de wens uit dat de pluimen van dit siergras niet zullen knakken in de westenwind. En ik wil graag mijn stoofperen oogsten, maar de meesten zijn nog hardgroen van kleur. Geduld, geduld….
Ik zag van de week in het plantsoen tweeakkerhommels, hangende aan een struik en hangende aan elkaar. De bovenste hing alleen maar, volkomen passief, terwijl de onderste met zijn poten het achterlijf van de ander leek te bewerken als een mier die een bladluis melkt….
Een wonderlijk gezicht, de natuur blijft je soms verrassen!
Ik had dit jaar trouwens vrij veel van dit soort insecten in mijn tuin, zoals hommels, wilde bijtjes en zweefvliegen, die dankbaar afkwamen op bepaalde nectarplanten. Maar vlinders heb ik weinig gezien, met ‘dank’ aan (vermoedelijk) de grote droogte van vorig jaar en het verdwijnen van steeds meer geschikte habitat voor deze diertjes.
Maar goed, vanochtend was ik even bij Intratuin en stuitte toen bij de afdeling bloembollen op een doos met 50 ‘Butterfly Friendly Flowerbulbs’, die ik meteen gekocht heb. Voor meer vlinders volgend jaar in mijn tuintje-aan-zee.
En hopelijk krijgen we na de verkiezingen een regering die de verspreiding van deze mooie diertjes, voor zover mogelijk, gaat bevorderen. Meer vogels, meer bijen, meer vlinders, amen.
Zo’n achtertuin als de onze op loopafstand van het strand kan met de nodige inspanning best wat opleveren aan eetbaar genot, zoals:
** aardbeien. We plukken intussen al een aantal weken achter elkaar elke dag een handje zomerkoninkjes. Net genoeg voor in de yoghurt-met-muesli ’s ochtends bij het ontbijt. Ik heb dit jaar voor het eerst aardbeien in plantenbakken – het soort bakken wat je normaliter gebruikt on aan de schutting te hangen, gevuld met bloemen. Maar nu dus gevuld met doordragende aardbeien van het ras Ostara. En niet aan de schutting, maar op een laag tafeltje op het terras. Elke dag water in de zomer en regelmatig een handvol mest. En dat gaat prima!
**bramen. De naam van het ras weet ik niet meer, het is in ieder geval een doornloze soort. En met een redelijk goede oogst, elke dag wat. We halen ze gelijk eraf als ze zwart zijn – zoet of niet – voordat de mussen zich erover ontfermen….. Inmiddels zijn ze leeg en heb ik de vruchtdragende takken van dit jaar weggesnoeid. En de nieuwe takken aangebonden, die geven volgend jaar de oogst.
**frambozen. Da’s een beetje hetzelfde verhaal als de bramen. Elke dag een bescheiden oogst. Ik doe er eigenlijk weinig aan, de takken komen min of meer spontaan uit de grond, dichtbij de bramen. Het wordt dus een beetje vol daar, maar dat geeft niet zolang er maar vruchten aankomen.
**stoofperen. Afgelopen weekend een eerste maaltje gegeten van de Gieser Wildeman. Ze waren al wat overrijp, zo leek het, en dientengevolge wat minder van smaak. De peren aan de Kleipeer die ernaast staat zijn nog hardgroen en moeten dus nog even blijven hangen.
En dan heb ik nog 1 hele grote pompoen en een paar kleintjes. Gewoon voor de sier. Zo’n pompoenplant neemt erg veel ruimte in beslag, dus volgend jaar zet ik wat anders.
De appelboom gaat ook weg trouwens, hij zit elke keer vol met luis en de kauwtjes eten de appels op 😦 .
Toen ik mijn pompoen-in-ontwikkeling wilde inpakken in een boodschappentas teneinde hem te beschermen tegen vraatzuchtige veldmuizen, zette ik iets te veel kracht en knapte de steel….
In zo’n geval groeit hij natuurlijk niet meer, dus heb ik hem eraf gehaald en neer gevleid op de bestrating en daar ligt-ie: 12 kilo zomerpompoen 🙂
Die veldmuizen heb ik geprobeerd te bestrijden met eerst de standaard muizenval voorzien van Goudse kaas, daarna de iets minder standaard val waarin je de muis levend vangt met pindakaas, maar niks helpt. En ik heb wel 2 honden, maar geen kat 😦
Het zijn overigens niet alleen de muizen waar ik last van heb: de hier in de omgeving talrijk voorkomende kauwen hebben inmiddels mijn appelboom geplunderd. Ik had de appels stuk voor stuk ingepakt in een plastic zakje, maar daar wisten ze wel raad mee!
Dus heb ik vanochtend mijn twee (stoof) perenbomen volledig bedekt met een vogelnet, want die peren moet en zal ik hebben! Over een week of zes eten wij hier stoofpeertjes in rode wijn, echt wel, grrrr.
13 millimeter in de regenmeter vandaag. En dat verspreid over een aantal uren, zodat de Zegen van Boven langzaam maar gestaag in de bodem kon trekken.
Afgelopen week liep ik mezelf nog te slopen bij het schoffelen van uitgedroogde en als gevolg daarvan betonharde grond. Het onkruid groeide nog wel maar de planten stonden te verpieteren.
Hopelijk is dat laatste nu voorbij en gaan ook de planten groeien. Krijg ik nog een beetje eer van mijn werk en worden de negatieve opmerkingen van bewoners over de staat van de plantsoenen een beetje minder 😦
Moet het wel blijven regenen natuurlijk en niet opnieuw weken achter elkaar droog blijven met de zomerzon erop en hoge temperaturen. En ik moet misschien de mensen op het kantoor van mijn werkgever meer achter de broek zitten dat ze de waterwagen* eerder laten rijden. Want die ik heb heb de afgelopen tijd veel te weinig gezien.
* een tractor met giertank erachter, gevuld met kostelijk, leven brengend water. En toebehoren om het water te verspreiden.
Op mijn vrijwel dagelijkse ronde door de plantsoenen van de gemeente Westland kom ik veel lelijks tegen, zoals bijvoorbeeld die stekelstruiken (Berberis) die hier overal aangeplant zijn. Want ze zijn wintergroen en zullen niet gauw doodgaan en dat telt. Maar ik vind ze foeilelijk en ben daarmee niet de enigste, want veel mensen klagen tegen mij over het groen in hun woonomgeving. Maar bij de plannenmakers op het gemeentehuis in Naaldwijk is deze kritiek blijkbaar nog niet doorgedrongen 😦
Maar gelukkig kom ik ook mooie dingen tegen, zoals onderstaande rood bloeiende meidoorn in een wijk in Monster. En die uitbundige rode valeriaan of spoorbloem een stukje verder, vermoedelijk uitgezaaid vanuit een particuliere tuin. En die dennenbomen die her en der staan zijn nu ook mooi, met die kransen van naalden aan het uiteinde van de takken en de dennenappels in wording daarboven.
Ik mis alleen wel de vlinders op de bloemen van die rode valeriaan. Ik heb dit jaar alleen nog maar een paar koolwitjes gezien, verder helemaal niets!! Waar zijn de vlinders??
Woensdag is mijn vrije dag, mijn ‘inbetween day’, een rustpunt tussen 2 x 2 werkdagen.
Op zo’n dag kunnen je gedachten alle kanten op gaan, gegeven het gegeven dat de afleiding in de vorm van fysieke arbeid ontbreekt. Zo heb ik deze ochtend al gedacht aan:
het bekijken van pikante lingerie op mijn laptop,
de oorlog in Oekraïne,
hoe ik planken bevestig aan mijn gammele tuinschutting om daar aardbeibakken op te zetten,
de muziek van Lou Reed en Cheap Trick,
de drie-eenheid van God en de onbevattelijkheid daarvan voor het menselijk verstand,
het feit dat mijn vrouw met de auto weg is zodat ik niet in de gelegenheid ben om bij de Praxis die voornoemde planken te halen,
het spreekwoord ‘Ledigheid is des duivels oorkussen’,
het feit dat het nog niet erg wil zomeren,
de slakken in mijn tuin die mijn dahlia’s en zonnebloemen ruïneren,
een nieuwe blogpost –
en meer…..
Dat bloggen is al met al heel belangrijk voor me, maar soms ben ik zo geblokkeerd dat er niks uit komt. Ik zit dan te staren naar dat scherm en klik uiteindelijk weg naar YouTube voor Lou Reed en Cheap Trick. En denk aan andere dingen….
Van die Praxisplanken is het overigens uiteindelijk niet gekomen, want toen mijn vrouw later thuiskwam, bleek ze genoeg geld te hebben uitgegeven voor de rest van de week 😦
En die slakken probeer ik elke dag weg te vangen, maar onderstaand exemplaar was tot nu toe aan mijn blik ontsnapt. Hij was dan ook minuscuul klein met een huisje van slechts enkele millimeters in omvang, meer niet. En zeker, hij is mooi in al zijn kleinheid, maar hij moet natuurlijk wel van mijn planten afblijven….
Ik deed vanochtend de schuurdeur open, zag in 1 oogopslag dat er muizen in de schuur zaten – rotzooi op de grond en op de planken langs de muur, verspreide restanten van vogelvoer, potgrond, keuteltjes, etc. – en hoorde op hetzelfde eigenste moment, oh gruwel!, iets wegschieten.
En daar kan ik dus niet tegen, tegen dat ‘iets’. Het zal mijn vrouwelijke kant wel zijn, misschien (of ik ben gewoon een mietje, dat kan natuurlijk ook), maar ik schrok me rot op dat moment en wilde het liefst de schuurdeur weer zo snel mogelijk achter me dichtgooien en het hazenpad kiezen.
Maar nee, ik heb me vermand en ben alles gaan schoonmaken en opruimen. En daarna heb ik gelijk een muizenvalletje gezet, dat zal ze leren!
Bloemen van Helleborus ‘Pippa’s Purple’, een paarsbloemige kerstroos.
Uitlopend blad van mijn klimroos
een krokus van bovenaf.
Bloemtrossen van Pieris japonica
Klein maar fijn: de gele bloesem van de winterjasmijn tegen mijn schutting.
Nu nog wat meer energie om in die tuin van me te werken. En wat meer zon alstublieft. En mag die zeewind misschien wat minder?? En het zou ook fijn zijn als die versleten onderrug van me wat minder gauw opspeelt. Als het niet teveel gevraagd is…..
Het is wel een wonder bovenwonder dat die seizoenen elk jaar terugkomen, zomaarvanzelf en dat alles maar groeit en bloeit, bijna vanzelf en dat de zon gratis schijnt en het regenwater gratis naar beneden valt en de vlinders vliegen en de vogels hun eigen kostje opscharrelen en nog heel veel meer….!
NOEM VIJF DINGEN DIE JE VOOR JE PLEZIER DOET, lees ik ergens op het dashboard van mijn blog. Een uitnodiging voor een post, begrijp ik. Inspiratie voor als je verder niks weet te schrijven.
Ok, eh…..
een vers gezette bak koffie, een koud biertje, een lekkere pizza, een sandwich met allerlei soorten beleg….of bedoelde u dat niet??
Even serieus….groenten of fruit oogsten uit mijn tuintje noem ik als eerste. Het werk dat voorafgaat aan het oogsten – zaaien, bewateren, wieden, snoeien – bevredigt ook wel, maar gaat vaak gepaard met inspanning, frustratie en teleurstelling. Want de Paradijsvloek (in het zweet zul je de aarde bewerken en het aardrijk zal doorns en distels voortbrengen) is helaas ook van toepassing op hobbymatige handelingen, zoals een groentetuintje bewerken. Maar het genot van enkele zelf gekweekte stoofperen in je hand houden is met weinig te vergelijken. Wat een plezier!
Nummer twee: kijken naar een documentaire op tv over een historische gebeurtenis of -persoon. Werken in de tuin is actief, dit is passief. Maar ik doe het met veel genoegen. Het verleden leeft voor mij. Historische binnensteden vertellen een verhaal, de Deltawerken vloeien voort uit de Watersnoodramp van 1952, de kanonnen op de dijk hier in mijn woonplaats aan zee herinneren aan de zeeslag die voor de kust van Ter Heijde plaatsvond, zo’n 300 jaar geleden.
Wandelen in een mooi loofbos zet ik op drie in dit lijstje. We waren op de Veluwe in de kerstvakantie. In de Kroondomeinen liep ik over oude beukenlanen en door eikenbos. Ik voel me daar op een bepaalde manier thuis. Zou er graag diep in het bos een hut willen bouwen. Om ’s ochtends wakker gemaakt te worden door vogelzang. Of een kudde edelherten voor je deur. Geen mensen, alleen dieren. Voor een poosje.
Mijn Spotifylijst van favoriete liedjes afluisteren terwijl ik met een eenvoudig klusje bezig ben, is nummer vier. Americana/New Country/Alt Country/Blues/een beetje gospelmuziek…dan wordt klussen bijna een genoegen. Bijna dan, want ik heb twee linkerhanden voor wat betreft klussen in huis 😦
Over de laatste in de lijst moet ik even nadenken. Ik ben eigenlijk helemaal geen mens voor lijstjes en opsommingen. Ik kreeg vanochtend bij de fysio een lijstje met oefeningen voor thuis, maar ik ben sommige nu alweer kwijt….
Lezen doe ik ook met plezier, maar dat is net zo passief als een documentaire kijken. Ik kies daarom voor iets heel anders, iets wat een beetje in het verlengde van nummer een ligt trouwens: een verwaarloosde tuin of verwaarloosd stuk plantsoen opknappen. Helemaal mijn ding! Lekker beulen, jezelf in het zweet werken, een grote schoonmaak buiten. En dan dat groen onder je handen zien opknappen. Heel plezant. Fitness in de open lucht, sportschool is niet meer nodig. En die paradijsvloek van hierboven verliest dan voor even zijn kracht…
(n.b. bloggen doe ik soms wel, soms niet voor mijn plezier. Soms komen de woorden vanzelf en soms helemaal niet. Vandaar dat deze activiteit ontbreekt in bovenstaand lijstje.)
Zwerfhond 